လတ္တေလာဂ်ပန္ႏိုင္ငံအေၿခအေန (၃)

အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္မ်ား
အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ဆိုတာ တနာရီယမ္းဘယ္ေလာက္ႏွဳန္းၿဖင္႕တြက္ပါတယ္။
တပတ္၁ရက္မွ၅ရက္ ဘယ္ႏွစ္နာရီမွဘယ္ႏွစ္နာရီစသၿဖင္႕ အခ်ိန္ပိုင္းအလိုက္လုပ္ရတာမ်ိဳးပါ။

မ်ားေသာအားၿဖင္႕ႏိုင္ငံၿခားသားေတြလုပ္ၾကတာစားေသာက္ဆိုင္၊ေကာ္ဖီဆိုင္၊စတိုးဆိုင္၊အရက္ဆိုင္စသၿဖင္႕ပါ။
ယခင္ဂ်ပန္စီးပြားေရးတရိွန္ထိုးတက္ေနစဥ္ကေတာ႕လုပ္သားအင္အားလိုတာမို႕ ဂ်ပန္ဘာသာတတ္တတ္ မတတ္တတ္ အလုပ္မရွားခဲ႕ပါဘူး။ ခုေတာ႕ ဘာသာစကားတတ္မွ၊အလုပ္လုပ္ခြင္႕ရိွတဲ႕ဗီဇာကိုင္ထားမွဆိုတာ
မ်ိဳးေတြ စိစစ္လာပါတယ္။ ယခင္က အစားေသာက္ႏွင္႕အေဖ်ာ္ယမကာပိုင္းဟာ ပင္ပမ္းတာမို႕ ဂ်ပန္အမ်ားစု
လုပ္ေလ႕မရိွေပမဲ႕ ယခုေတာ႕ အလုပ္လက္မဲ႕ေတြ အလုပ္ခ်ိန္ေလွ်ာ႕ခံရတာေတြေၾကာင္႕ ဂ်ပန္ေတြကိုယ္တိုင္
စားေသာက္ဆိုင္လုပ္ငန္းခြင္ထဲကို အလုံးရင္းလိုက္လိွမ္႕၀င္လာတာေၾကာင္႕ရယ္၊ အလုပ္ရွင္ဘက္ကၾကည္႕
လွ်င္လည္း ဂ်ပန္စကားေၿပာကၽြမ္းက်င္တဲ႕ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသားကိုခန္႕ၿခင္းၿဖင္႕ အေရာင္းက်ေနတဲ႕ဆိုင္ရဲ႕
အဘက္ဘက္ေသာ ၀န္ေဆာင္မွဳေပးႏိုင္၊နားလည္ေၿဖရွင္းႏိုင္တာေၾကာင္႕ရယ္ ဒီလိုအေၾကာင္းေတြၿဖင္႕
ႏိုင္ငံၿခားသားအလုပ္ကိုင္ရရိွေရးဟာ ပိုမုိက်ပ္တည္းလာတာေတြ႕ရပါတယ္။

စကားမတတ္လွ်င္ပန္းကန္ေဆးေလာက္ေတာ႕လုပ္လို႕ရပါတယ္ ဆိုတာ အရင္ေခတ္ကပါလို႕ ဆိုရမလိုပါပဲ။
အေရာင္းက်ဆင္းလာတာႏွင္႕အတူ တခ်ိန္လုံးအလုပ္မ်ားေနတာမဟုတ္တာေၾကာင္႕ ပန္းကန္ေဆးသီးသန္႕
ရယ္လို႕ သတ္သတ္ခန္႕ထားတာမ်ိဳးနည္းပါးလာၿပီး စားပြဲထိုး၊ ပန္းကန္ေဆး၊ မီးဖိုထဲ၀ိုင္းကူ၊ သန္႕ရွင္းေရး
စသၿဖင္႕ အေထြေထြပတ္လုပ္ရတဲ႕ လုပ္ငန္းခြင္ေတြ ေပါမ်ားလာပါေတာ႕တယ္။

ႏိုင္ငံၿခားသားေတြအမ်ားဆုံးလုပ္ေလ႕ရိွတဲ႕အခ်ိန္ပိုင္းအလုပ္ေတြကေတာ႕ ပန္းကန္ေဆး၊ စားပြဲထိုး၊ မီးဖိုေခ်ာင္
အေၾကာ္ေလွာ္အလွီးခၽြတ္၊ ၂၄နာရီစတိုးေတြရဲ႕အေရာင္း၀န္ထမ္း၊ ဟိုတယ္အခန္းရွင္း စတာေတြပါ။

ဂ်ပန္ပညာသင္လာၾကတဲ႕ေက်ာင္းသားအမ်ားစုဟာ က်ပ္သိန္းရာေက်ာ္အကုန္က်ခံၿပီးမွလာၾကသူေတြမို႕
အမ်ားစုဟာ တတ္ႏိုင္တဲ႕မိသားစုမွၿဖစ္ၿပီး မိဘရိပ္ေအာက္မွာ ဘ၀ကိုရုန္းကန္ဖူးသူ နည္းပါးၾကပါတယ္။

မိမိတုံးကေတာ႕ဆယ္တန္းစာေမးပြဲေအာင္ၿပီးကြန္ပ်ဴတာသင္တန္းတက္ၿပီးတာနဲ႕အၿပင္အလုပ္ထြက္လုပ္တာ
ကိုအားမေပးပဲ ဘာသာစကားႏွင္႕အတတ္ပညာတခုခုဆက္သင္ယူဆည္းပူးေစခ်င္တဲ႕ စည္းကမ္းၾကီးတဲ႕ဖခင္ မသိေအာင္ မိခင္ကိုပဲတိတ္တိတ္ေလးေၿပာၿပီး အလုပ္ခိုးေလွ်ာက္ဖူးပါတယ္။ City Mart Supermarketရဲ႕
Cashierေနရာကိုပါ။ ငယ္လြန္းေသးတာမို႕ (၁၇ႏွစ္ခန္႕ပါ) သြက္လက္တာကိုသေဘာက်သြားပုံေပၚၿပီး
ဒုတိယအင္တာဗ်ဴးထပ္ေခၚၿပီး သမီးအေရာင္းစာေရးလုပ္မလား Cashierကေတာ႕သမီးကငယ္လည္းငယ္
လုပ္ငန္းအေတြ႕ၾကဳံလဲမရိွေတာ႕မၿဖစ္ႏိုင္ဘူး။လို႕ေမးခံရေတာ႕အိမ္မွာတည္းကေမကညည္းအဲလိုအေမးခံရရင္
ဘယ္လိုလုပ္မလဲ ေၿပာထားဖူးေတာ႕ အဆင္သင္႕အေၿဖအသင္႕နဲ႕ Cashierရမွလုပ္ခ်င္ပါတယ္လို႕ဆိုေတာ႕
သမီးကိုဗ်ဳးတာဘယ္သူလဲ ေမးၿပီး စဥ္းစားဦးမယ္ေၿပာၿပီးၿပန္လႊတ္ေပမဲ႕ ေနာက္ရက္က်ေတာ႕ ဘယ္ေန႕က
စၿပီးTrainingဆင္းပါလို႕ဆိုတာမုိ႕ အဲဒီမွာ ၃လခန္႕ပဲလုပ္ၿဖစ္ပါတယ္။ အေအးမိၿပီးအလုပ္ကထြက္လိုက္တာ
မို႕ပါ။ အဲဒီတည္းကအလုပ္လုပ္တာကိုသေဘာက်သြားတာ ဆက္တိုက္ကို သင္တန္းတဖက္နဲ႕အလုပ္လုပ္
က်င္႕ ရသြားတာပါ။ ၂ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ႕အေဖကသူသင္ေစခ်င္တဲ႕ဂ်ပန္စာကိုသင္တန္းသြားလုိက္
မသြားလိုက္စာလဲမက်က္တာမို႕စိတ္ဆိုးတာမို႕ အလုပ္ထြက္ခိုင္းခံရပါတယ္။ ကိုယ္က၀ါသနာမပါတာပါ။
ေခါင္းလဲမာသူမို႕ အတင္းဖိအားေပးခံရရင္ ေပကတ္ကတ္မလုပ္တတ္သူမို႕။
အဂၤလိပ္စာကိုပဲသိပ္၀ါသနာပါခဲ႕ေပမဲ႕ ကိုယ္႕ဘ၀မွာအေဖေပးတဲ႕လမ္းေၾကာင္းကိုပဲေလွ်ာက္ခဲ႕ရင္းနဲ႕
လုပ္ရင္းနဲ႕၀ါသနာပါသြားတာမ်ိဳးပါ။ စိတ္ပါသြားရင္ေတာ႕မရရေအာင္လုပ္တတ္တာက၀သီေပါ႕။ အလုပ္မရိွ
အိမ္မွာေနရင္ေတာင္ ၿခံထဲမွာၿမတ္ႏွဳတ္မယ္အပင္စိုက္မယ္ အိမ္ခဏခဏရွင္းတာကိုပ်င္းတာကလြဲရင္
အလကားေနတခုခုေလွ်ာက္လုပ္တတ္တဲ႕မိမိကိုယ္တိုင္ဂ်ပန္ေက်ာင္းလာတက္စဥ္က ေန႕တုိင္းငိုခဲ႕ဖူးတာပါ။
ေၿပာခ်င္တာက ဂ်ပန္ကအလုပ္ဆိုတာ ၿမန္မာၿပည္မွာလုပ္ခဲ႕တဲ႕အလုပ္ေတြႏွင္႕ယွဥ္ရင္တအားကိုပင္ပမ္းတယ္
ဆိုတာကိုပါ။

အဲဒါကို ၿမန္မာၿပည္မွာေတာင္အလုပ္မလုပ္လာခဲ႕ဖူး ကိုယ္စားဖို႕ထမင္းဟင္း ကိုယ္႕ေရွ႕အဆင္သင္႕ဆိုတဲ႕
ခေလးေတြဒီမွာေက်ာင္းလာတက္ရင္ စိတ္ပိုင္းေရာ လူပိုင္းဆိုင္ရာေရာအလြန္ပင္ပမ္းပါတယ္။ စာလည္းသင္၊
ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္ၿပည္႕ေအာင္လည္းမတက္လို႕မရ၊ အခ်က္ၿပဳတ္ေရာ၊ အ၀တ္ေလွ်ာ္ေရာ၊ အားလုံး မိမိဘာသာ လုပ္ရတဲ႕အၿပင္ အလုပ္ေၿပးလုပ္ၿပီးေက်ာင္းစရိတ္၊အိမ္လခ၊စားစရိတ္၊ဖုံးခ၊အေထြေထြစရိတ္ေတြေလာက္ငွ
ေအာင္ ရုန္းကန္ရတာ မလြယ္လွပါဘူး။ အဲဒီအထဲကမွ ဂ်ပန္ရဲ႕အလုပ္ဆိုတာ နာရီနဲ႕ေပးတာမ်ိဳးမို႕ သေဘာ
ေကာင္းတဲ႕ အလုပ္ရွင္ေတြရိွေကာင္းရိွေပမဲ႕ ၅မိနစ္ၿငိမ္ေနရင္ေတာင္ ၾကိဳက္ခ်င္တာမ်ိဳးမဟုတ္ပါဘူး။
နဂိုတည္းက ဂ်ပန္ဆိုတာ အလုပ္သရဲရယ္လို႕ နာမည္ၾကီးလာတဲ႕တုိင္းၿပည္ႏွင္႕လူမ်ိဳးပါ။ ဒါေၾကာင္႕လည္း
ေသးငယ္ၿပီး ငလွ်င္လိုသဘာ၀ေဘးေတြေၾကာင္႕ခဏခဏ ၿပိဳလဲပ်က္စီးရတဲ႕ ကၽြန္းႏိုင္ငံငယ္ေလးဟာ
ဒီေန႕လို ကမၻာ႕အင္အားၾကီးစက္မွဳတႏိုင္ငံအၿဖစ္ေနရာယူလာႏိုင္ခဲ႕တာလို႕ ေတြးၾကည္႕လွ်င္ သိႏိုင္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင္႕ပန္းကန္ေဆးရင္ေတာင္စက္နဲ႕ေဆးတာမို႕ေအးေဆးပါလို႕ယူဆရင္မွားပါလိမ္႕မယ္။ အလုပ္အရမ္း
မ်ားၿပီး လူတအား၀င္တဲ႕ဆိုင္ေတြဆိုစားပြဲထိုးေရာ ပန္းကန္ေဆးေရာ မီးဖိုထဲကလူေရာ အသက္ေတာင္မရွဳႏိုင္
ေအာင္ အလုပ္ခ်ိန္က ၿပီးသြားတာမ်ိဳးပါ။

အလုပ္ခ်ိန္က စားေသာက္ဆိုင္ေတြဆိုလွ်င္ မနက္ ေန႕လည္စာခ်ိန္ၿဖစ္တဲ႕ ၁၀နာရီ(စတင္ၿပင္ဆင္ခ်က္ၿပဳတ္)
ခ်ိန္မွ ေန႕လည္ ၂ သို႕ ၃နာရီခန္႕အထိ တပိုင္းပါ။ ညေနရုံးလႊတ္ခ်ိန္ ၅နာရီခန္႕မွ ည ၁၁ သို႕ ၁၂နာရီခန္႕ထိ
တပိုင္း။ ၂ပိုင္းလုပ္ရေလ႕ရိွပါတယ္။ ၂၄နာရီစတိုးဆိုင္ေတြမွာကေတာ႕ မ်ားေသာအားၿဖင္႕ ဂ်ပန္ေတြမလုပ္ခ်င္
တဲ႕ ညသန္းေခါင္ပိုင္းႏွင္႕ အဂုဏ္ခ်ိန္ေတြ လုပ္ရတာမ်ားေလ႕ရိွပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ ဂ်ပန္လာဖို႕ၿပင္ဆင္ေနတဲ႕
ေက်ာင္းသားဟာ ေက်ာင္းက မနက္ ၉နာရီက ၁နာရီထိပဲ ၂နာရီကစၿပီး တေန႕ ဘယ္ႏွစ္နာရီလုပ္လို႕ရတယ္
လို႕ စိတ္ရိွတုိင္း ေလွ်ာက္တြက္လို႕မရပါဘူး။ မ်ားေသာအားၿဖင္႕ ၅နာရီကစတဲ႕ အပိုင္းကိုပဲလုပ္လို႕ရတာမ်ားပါ
တယ္။ တခိ်ဳ႕ေငြမ်ားမ်ားရွာခ်င္တဲ႕ေက်ာင္းသားေတြကေတာ႕ ညလယ္ေတြပါလုပ္ၾကတာေတြရိွေပမဲ႕ က်န္းမာ
ေရးထိခိုက္ေစၿပီး ေက်ာင္းတက္ခ်ိန္မွာလည္းအိပ္ငိုက္တာမို႕ စာလဲမက်က္ႏိုင္ ၿဖစ္တာမုိ႕အားမေပးခ်င္ပါဘူး။

ဂ်ပန္ရဲ႕လူေနမွဳေရစီး
ဒါ႕အၿပင္ ၿမန္မာၿပည္မွာလို တခုခုမလုပ္တတ္ရင္ သူငယ္ခ်င္းေရလိုက္ေပးပါဦး လုပ္မရတာမ်ိဳးပါ။ အားလုံးဟာ
အခ်ိန္ရွားၿခင္း၊ ပင္ပမ္းၿခင္း၊ ရုန္းကန္ၿခင္းေတြႏွင္႕နပမ္းလုံးေနရၿပီး ေတာင္မင္းကိုေၿမာက္မင္းမကယ္ႏိုင္
ေၿမာက္မင္းကို ေတာင္မင္းမကယ္ႏိုင္ဆိုတာမ်ိဳးပါ။ ဒါေၾကာင္႕ စာရြက္စာတမ္းကိစၥေတြ ရုံးဌာန၊ ေဆးခန္းသြား
ရမွာမ်ိဳးေတြရိွလာရင္ ဆရာမသို႕အသိကိုေမးၿပီးေၿမပုံေလးကိုင္ၿပီး မိမိဘာသာ ေမးစမ္းဦးေဆာင္ လုပ္ရတာမ်ိဳး
ပါ။ ဒါကိုသူငယ္ခ်င္းမပီသဘူးလို႕ စိတ္ဆိုးတတ္မယ္ဆိုရင္ မိမိရဲ႕ပတ္၀န္းက်င္အေပါင္းသင္း လူမွဳအသိုင္း၀ိုင္း
ေလး က်ဥ္းသြားမွာၿဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင္႕ဂ်ပန္မလာခင္ကတည္းက မိမိေၿခေပၚမိမိရပ္ႏိုင္ေအာင္ တကိုယ္ေရ
ကိစၥေတြကို မိမိဘာသာ လုပ္တတ္တဲ႕ အေလ႕က်င္႕ေလးေမြးေပးထားဖုိ႕လိုပါတယ္။ ၿမန္မာၿပည္မွာက
ေက်ာင္းေလွ်ာက္ၿပီဆိုရင္ မိဘက အစဆုံးလိုက္လုပ္ေပးတတ္တာမ်ားပါတယ္။မိမိတုံးကေတာ႕စာရြက္စာတမ္း
အားလုံးတေယာက္တည္းအေၿပးလႊားအားလုံးအၿပီးစီးမိမိဘာသာလုပ္ၿပီး ေငြေပးရမယ္႕ေန႕မွာအေမကလိုက္
ၿပီးေငြေပးေပးတယ္။ အဲလို အေလ႕က်င္႕ရိွထားေတာ႕ တကိုယ္ေရဘ၀မွာပင္ပမ္းလို႕ငိုခဲ႕ဖူးတဲ႕ရက္ေတြ ရိွေပမယ္႕ ဂ်ပန္ေရာက္ေတာ႕ေၿမပုံတရြက္ႏွင္႕ေတြ႕တဲ႕သူေမးၿပီးဘာမဆိုလုပ္ရလြယ္ခဲ႕ပါတယ္။
တဦးနဲ႕တဦးဖုံးဆက္ဖို႕ေတာင္ အားတဲ႕အခ်ိန္ခ်င္းတုိက္ဖို႕တခါတေလ ၄၊၅၊ရက္တပတ္ၾကာတာမ်ိဳးပါ။

ေနာက္ဆုံးေၿပာခ်င္တာကေတာ႕ ေလာကမွာမၿဖစ္ႏုိင္ဘူးဆိုတာကေတာ႕မရိွပါဘူး။ ၾကိဳးစားရင္ဘာမဆို
ၿဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဆႏၵႏွင္႕ၾကိဳးစားမွဳပဲအေရးၾကီးဆုံးလိုအပ္ပါတယ္။ အဲဒါမရိွရင္ေတာ႕ဘာမွလုပ္လို႕အဆင္
ေခ်ာမွာ ၿဖစ္ေၿမာက္ေအာင္ၿမင္မွာမဟုတ္ဘူးလုိ႕ ယုံၾကည္ပါတယ္။

ဒါ႕အၿပင္လူဆိုတာကိုယ္စီကိုယ္စီအားသာခ်က္အားနည္းခ်က္ေတြကြဲၿပားၾကတာမို႕ အေတြးၿမင္ခံစားခ်က္
ခံႏိုင္ရည္ႏွင္႕ယူဆပုံလည္းတူၾကမွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒီစာေလးဖတ္ၿပီး မိမိႏွင္႕ကိုက္ညီေအာင္ ေတြးေတာ
ခ်ိန္ညွိသြားႏိုင္မယ္ဆိုရင္ ေက်နပ္ပါၿပီ။

Posted in: ဂ်ပန္မွာ